بررسی نقش الگوهای ارتباطی خانواده و ویژگی های شخصیتی بر سازگاری زناشویی دانشجویان متأهل زن دانشگاه شیراز

پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش الگوهای ارتباطی خانواده¬-(جهت¬گیری گفت¬وشنود و جهت¬گیری همنوایی) و ویژگی¬های شخصیتی (دلپذیری، وظیفه¬مداری، برون¬گرایی، انعطاف¬پذیری و روان-رنجورخویی) بر سازگاری زناشویی انجام شد. شرکت کنندگان شامل 252 نفر از دانشجویان زن متأهل دانشگاه شیراز بودند که به روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل، پرسشنامه¬¬¬های ویژگی¬های شخصیتی نئو ¬50 ¬گویه¬ای (neo)، ابزار تجدید نظر شده¬ی 26 گویه¬ای الگوهای ارتباطات خانواده فیتزپاتریک و ریچی، (1990) (نقل از فیتزپاتریک و کوئرنر 2004 (rfcp)) و ابزار 32 گویه¬ای سازگاری زناشویی اسپانیر، (1976) (das) بود که پایایی آنها به روش آلفای کرونباخ احراز گردید. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از روش¬های آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که از بین خرده مقیاس¬های ویژگی¬های شخصیتی نئو، خرده¬¬¬ مقیاس توافق¬پذیری به صورت مثبت و معنا¬دار و روان¬رنجورخویی به صورت منفی و معنادار با قدرت و گستردگی بیش¬تری سازگاری زناشویی را پیش¬بینی کردند، همچنین از بین خرده مقیاس¬های ابزار تجدید نظر شده الگوهای ارتباطات خانواده جهت¬گیری گفت¬و¬شنود رابطه مثبت و معناداری با سازگاری زناشویی دارد و آن را به صورت مثبت پیش¬بینی می-کند و بنابراین، می¬توان گفت که ویژگی¬های شخصیتی و الگوهای ارتباطی خانواده به عنوان عامل¬هایی کلی می¬توانند پیش¬بینی کننده¬های معناداری از سازگاری زناشویی باشند.